• وبلاگ : لاشه ي زندگي من
  • يادداشت : فصل ششم ...
  • نظرات : 1 خصوصي ، 8 عمومي
  • درب کنسرو بازکن برقی

    نام:
    ايميل:
    سايت:
       
    متن پيام :
    حداکثر 2000 حرف
    كد امنيتي:
      
      
     

    سلام با لبخند.......

    دفتر زيبايي داري دوست عزيز........

    آپ نميكني؟...من خيلي وقته منتظر اپتون هستم.......؟..........

    يه يادگاري براي دفتر زيباتون ميزارم ...اميدوارم هر جا هستين شاد باشيد و سبز.......

    _@@@@@@@@
    ________@@@________@@_____@@@@@@@
    ________@@___________@@__@@@______@@
    ________@@____________@@@__________@@
    __________@@________________________@@
    ____@@@@@@______@@@@@___________@@
    __@@@@@@@@@__@@@@@@@_________@@
    __@@____________@@@@@@@@@_______@@
    _@@____________@@@@@@@@@@_____@@
    _@@____________@@@@@@@@@___@@@
    _@@@___________@@@@@@@______@@
    __@@@@__________@@@@@________@@
    ____@@@@@@_______________________@@
    _________@@_________________________@@
    ________@@___________@@___________@@
    ________@@@________@@@@@@@@@@@
    _________@@@_____@@@_@@@@@@@
    __________@@@@@@@
    ___________@@@@@_@
    ____________________@
    ____________________@
    _____________________@
    ______________________@
    ______________________@____@@@
    ______________@@@@__@__@_____@
    _____________@_______@@@___@@
    ________________@@@____@__@@
    _______________________@
    ______________________@

    پايدار باشي

    فصل متفاوتي بود ...
    كاش وقتي كسي پيدا مي شود براي هم آغوشي...عشق زخمي فاجعه هاي امروز ها نباشد..اعتماد حرف كهنه اي نيست...

    قلم توتم من است.

    قلم توتم ماست.

    به قلم سوگند،

    به خون سياهى كه از حلقومش مى‌چكد سوگند،

    به رشحهء خونـى كه از زبانش مى‌تـراود سوگند،

    به ضجه‌هاى دردى كه از سينه‌اش بر مى‌آيـد سوگند،

    كه توتم مقدسم را نـمى‌فروشم.

    به دست زورش تسليم نـمى‌كنم،

    به كيـسهء زرش نـمى‌بـخشم،

    به سرانگشت تزويرش نـمى‌سپارم،

    دستم را قلم مى‌كنم و قلمم را از دست نـمى‌گذارم.

    چشمهايم را كور مى‌كنم،

    گوشهايم را كر مى‌كنم،

    پاهايم را مى‌شكنم،

    انگشتانم را بندبند مى‌بُرم،

    سينه‌ام را مى‌‌شكافم،

    قلبم را مى‌كُشم،

    حتى زبانم را مى‌بُرم و لبم را مى‌دوزم،

    اما

    قلمم را به بيگانـه نمى‌دهم!

    پروردگارا!
    دستاني را که عاشقانه براي تو بلند شده اند نا اميد مگردان و قدمهايي را که مشتاقانه راهي ديار عبادت تو شده اند مأيوس مساز و دل هايي را که به تسبيح و ثناي تو روشن شده اند جاودانه گردان و ما را ياري فرما تا وجود تيره و تارمان را در زلال و ياد نام تو جلا بخشيم.

    سالها بدنبال پاسخ اين پرسش بودم كه از براي چه زنده ام.

    روزها اين سؤال مرا به ديارهاي مختلف كشاند كه زيباترين آنها چنين مي نواخت:

    زندگي صحنه ي يكتاي هنرمندي ماست هركسي نغمه ي خود خواند و از صحنه رود خوشتر آن نغمه كه مردم بسپارند به ياد.

    پس زندگي مهلتي است براي اهداف ورسيدن به آنها ، و چه هدفي زيبا تراز كمك به ديگران...

    + سام 

    سلام

    يك بار ديگر در اين تارنما اول شدم /

    نديده بودم به اين سبك نوشتاري از تو

    منو بي خبر نزار